Myślę…

Słownik języka polskiego podaje taką definicję słowa myśleć:

• kojarzyć, wnioskować, zastanawiać się
• skupiać się na czymś
• chcieć coś zrobić
• mieć zdanie

Wszystkie te czynności są nam na tyle wystarczająco bliskie, by stwierdzić, że w zasadzie to cały czas myślimy. Nasz mózg nieustannie pracuje, nie daje nam odpocząć. W biegu życia nie zastanawiamy się  nawet nad tym, o czym myślimy – myśli fruną naokoło nas. Ich gonitwa towarzyszy nam w trakcie sprzątania, pracy, spaceru, robienia zakupów itd. Nad procesami zachodzącymi w naszej głowie zaczęłam się  głębiej zastanawiać, gdy okazało się, że mam bardzo dużo wolnego czasu. Sytuacja taka nastąpiła wskutek świadomej rezygnacji z pracy zawodowej. Co robiłam przez kilka następnych lat?

Myślałam nad tym, co robić. Tak więc można powiedzieć, że wyspecjalizowałam się w myśleniu. Nie przychodziło mi to łatwo, gdyż mam w charakterze działanie. Wielkie znaczenie miały dla mnie słowa:

Odpowiednikiem zewnętrznego hałasu jest wewnętrzny hałas myśli.
Odpowiednikiem zewnętrznej ciszy jest wewnętrzny spokój.

Eckhart Tolle – Cisza przemawia

Inaczej mówiąc im więcej myślimy, tym większy chaos powodujemy  w  życiu, a cisza wewnętrzna sprawia, że do naszego życia wkracza spokój, harmonia.  Słowa te spowodowały zmianę o 180 stopni w moim życiu. Czyli to nie myślenie, zastanawianie się nad pomysłami na dalsze życie przyniesie mi odpowiedź, a trwanie w  spokoju. I pojawił się problem, jak to zrobić, skoro cały czas atakują myśli.

Wyjazd. Termin. Lekarz. Basen. Angielski. Dzieci. Obiad. Naprawa. Kino. Rezerwacja.  

Pewnie wszyscy to znacie.  Co robić z takimi myślami?

Zaczęłam od nauczenia się ciszy w sobie. Zetknęłam się z przeciwnościami – cisza i chęć działania. Najpierw musi być cisza, żeby wiedzieć, jak działać, tak najkrócej mówiąc. Jestem na dobrej drodze. Tak więc tytuł tego artykułu Myślę... jest w zasadzie trochę nieadekwatny do tego, co napisałam, ale w konsekwencji jednak to myślenie doprowadziło mnie do spokoju i harmonii. Dopiero wewnętrzna cisza pozwoliła na wpłynięcie w moje życie dobrych rozwiązań, podejmowanie właściwych decyzji, a dzieje się tak dlatego, że je wreszcie słyszę. Kiedyś mądre pomysły i słowa nie były w stanie się przebić przez zgiełk panujący w mojej głowie.

Czy to oznacza, że nie żyję już w chaosie myśli?  – Nie. Nadal wpadam w pułapkę – „Co ja teraz zrobię!”, ale dzieje się to rzadziej niż kiedyś, za to częściej akceptuję wydarzenia, daję wewnętrzną zgodę na różne momenty w moim życiu. Cieszę się też z  każdej chwili, kiedy zauważam, że znowu wpadłam w pułapkę gonitwy. Biorę taki moment w swoje ręce, przyglądam mu się i mówię:  „No… i znowu się zakręciłaś…”

Bardzo często samo to wystarcza, żeby osiąść z powrotem na dnie oceanu.