Z jednej strony nostalgia za tym, co mija, z drugiej chęć powitania ciszy wkradającej się wraz z niższą temperaturą, wiatrem i deszczem. Troszkę żalu, troszkę radości, swoisty, słodko-ostry chutney. Połączenie smaków i odczuć wzbiera we mnie, ale jeszcze nie wchodzę pod kocyk, jeszcze sporo pracy i sycenia energią roślin i owoców.
Uwielbiam wszelkie przetwórstwo, nie tylko ziołowe, również jarzynowo-owocowe. Czas zbliżającego się końca lata budzi we mnie chęć zamykania cudownych smaków w słoikach i gdy już je tak ustawię na półce w piwnicy, popatrzę, jak lśnią w ciemnościach, to wiem, że jestem przygotowana do pięknego czasu jesieni i zimy, zagrzebywania się w kocu, popijania herbaty fermentowanej lub kombuchy i czegoś, co kocham najmocniej – czytania książek. Oczywiście to tylko takie marzenia, bo jednak niewiele jest takich dni, kiedy oddaję się słodkiemu byciu z sobą. Pomysły często wpadają mi do głowy i chcę je realizować, żeby nie uciekły. 😉 Ten post będzie…
Moje zafascynowanie fermentacją rozpoczęło się od przeczytania książki Giulii Enders, która z pasją opowiada o niewidzialnym świecie bakterii, które żyją w nas. Zaczęłam więc fermentować. Potem spotkałam dziewczyny z Mead Ladies, które pokazały mi jeszcze szerzej pyrkający świat fermentacji i już wiedziałam, że to jest coś, co chcę robić zawsze – dostarczać sobie nowych kultur bakterii.
Na początku swojego mieszkania na wsi nie mogłam jej znaleźć, potem gdy wycięto przydrożne krzewy, pokazała się – fioletowa, pachnąca chmurka kwiatów. Jej polskie nazwy – macierzyduszka, maciorka, maczerza nawiązują do legendy opowiadającej o rozpaczy matki po śmierci dziecka i jej zamianie w kwitnące ziele. Być może stąd bierze się powód sadzenia macierzanek na grobach dzieci. Jeszcze wczoraj, wdychając jej smugę, zastanawiałam się nad tym, jaka piękna opowieść musi się z nią wiązać, skoro pachnie tak intensywnie. Teraz już wiem i troszkę mi smutno, a to przecież takie radosne ziele. Na szczęście wiążą się z macierzanką też opowieści bardziej energetyczne, związane z mocą…
Nagietek zachwyca nie tylko pięknem i wszechstronnym zastosowaniem, również łatwością uprawy, co dla mnie – początkującej ogrodniczki – jest niezwykle istotne. Pamiętam swoje pierwsze siewki, które wciskałam do ziemi, przeżył tylko nagietek i bylica piołun. Cała reszta zniknęła. Nagietek ma tylko jedną wadę – jest to roślina jednoroczna i w związku z tym, każdej wiosny trzeba się lekko potrudzić, by wysiać nasiona do gruntu.
Każdy mój spacer to nie tylko rodzaj wyciszającej medytacji, podziwu i wdzięczności za piękno, które mnie otacza. Dominujący cel jest właśnie taki – pójść i nacieszyć się zapachem, wiatrem, słońcem, kolorem, szumem. No i gdy tak podążam za wszystkim, co ulotne, chwilowe, gdy nacieszę się zieloną koronką pod kwiatem marchwi dzikiej, gdy już zobaczę osypujące się kwiaty dziewanny i gdy po raz kolejny zachwycą mnie pękające fioletowe kwiaty goryczki, zrywam kilka ziół. Widzę szerokie, zielone liście babki lekarskiej, przepiękna kępa wyrasta mi na części mojego ogrodu. Może przedłużę jej życie w maści? Spotykam fioletowe łebki głowienki, parasolki przywrotnika, ostre w…
Mgiełki kwiatów wiązówki już królują na mokrych łąkach. Obok werbeny i mięty to jedno z ulubionych ziół starożytnych kapłanów Celtów wykorzystywane do czarów miłosnych. Zapewnić miało miłość, spokój i harmonię. Rozsypywano je jeszcze w średniowieczu na podłogach dla pięknego zapachu, co z pewnością pomagało również oczyścić przestrzeń z mikroorganizmów i zmniejszyć fetor. Obecnie wiązówka staje się coraz bardziej popularnym kwiatem stosowanym w aranżacjach bukietów ślubnych, jej zapach dodaje uroku pannie młodej, a skropienie wieczorem wiązówkowym olejkiem lub palenie kadzidła z kwiatem sprawi, że kobieta stanie się bardziej otwarta na doznania miłosne. Niech nam tylko łąki nie opustoszeją po takich możliwościach. Suszmy więc i…
Cudowny, poranny czas, delikatne światło pozwala mi na to, co jest najpiękniejsze w mojej pracy. Wyczuwam pojawiające się i znikające zapachy, czuję powiewy wiatru na skórze. Siedzę przed domem, piję kawę, wącham, nasłuchuję, cichutko, leniwie. Czekam aż poczuję, że to teraz, że mogę już wziąć koszyk, nożyczki i wyruszyć. Szukam wiązówki i wierzbówki, krwawnicy i macierzanki, niecierpka i dziurawca. Zaczynam swoje zbiory i ciche bycie z roślinami.
Lubię wyjść do ogrodu rankiem, gdy jeszcze czuć nocny chłód, przejrzeć stan roślin, zasiać nowe sałaty i zrobić jeszcze jedną, niezbędną czynność – przetrzeć palcami liście melisy. Niewiele jest roślin, które tak mocno urzekają swoim zapachem. To dar od Zeusa dla nimfy, która go wykarmiła miodem. Wdzięczność boga przemieniona w zapach towarzyszy ludziom przez tysiące lat. Lekko cytrynowy, troszeczkę żywiczny – ciągle czeka na swoje odkrycie w kuchni, bo uznanie lecznicze miał zawsze, już od starożytności, kiedy uważano melisę za panaceum na długie, zdrowe życie. Melisa lekarska Melissa officinalis wykazuje działanie: obniżające napięcie, uspokajające, przy czym w badaniach wykazano większe działanie…