Kilkanaście lat temu dynię kupowano głównie dla ozdoby. Ja i moi bliscy na pewno jej nie spożywaliśmy. Pierwszy raz zetknęłam się z przepisami z dyni, gdy przechodziłam kurs gotowania makrobiotycznego. Prowadząca – pani Ania – zachwalała jej zalety, głównie z powodu jej naturalnej słodyczy (w makrobiotyce nie je się słodyczy, w każdym razie tych standardowych). Pani Ania polecała tylko dynię Hokkaido, którą wtedy można było znaleźć w jednym sklepie ze zdrową żywnością. Przypuszczam, że moja nauczycielka przyczyniła się do rozpowszechnienia wśród okolicznych rolników tej odmiany dyni rozdając im pestki i namawiając na wysiew na wiosnę. Jej działalność dała efekty, gdyż już w następnym roku mogłam kupić dynię Hokkaido na placu targowym. Do przepisów z dynią polecam właśnie tę odmianę dyni, gdyż jest najbardziej esencjonalna w smaku, można ją gotować ze skórką oraz trzecia zaleta – nie rozgotowuje się, wskutek czego można ją użyć do leczo oraz piec w kawałkach. Jest sporo przepisów z użyciem dyni, ja przedstawię najprostszy – zupę. Aby była ona makrobiotyczna, wystarczy nie dodawać curry i pieprzu. Makrobiotyka unika przypraw nie ze swojej szerokości geograficznej.
Właściwości lecznicze dyni
Intensywnie pomarańczowy kolor zawdzięcza karotoneidom, które są antyoksydantami spowalniającymi procesy starzenia oraz zwalczającymi wolne rodniki, przez co zapobiegają np zmianom nowotworowym. W Japonii używa się jej w pastach do diet antyrakowych. Surowa przeciwdziała zatwardzeniom. Dynia ma właściwości oczyszczające i odtruwające organizm, polecana jest dla osób z cukrzycą.
Zupa z dyni
Przepis na tę zupę poznałam kilka miesięcy temu, gdy byłam na północy Polski w odwiedzinach u przyjaciółki. Zrobiła ją na mój przyjazd i nie ukrywam – zjadłam 3 talerze. Jest nie tylko pyszna, ale i rozgrzewająca. Taka zupa doskonale nadaje się na dni jesienne i zimowe. Ja zamroziłam sobie 2 dynie Hokkaido, by móc dłużej cieszyć się jej smakiem. Wystarczy pociąć ją na mniejsze kawałki i pozbyć się pestek.
Składniki
1 dynia
2 ziemniaki
1 marchew
1 pietruszka
1 cebula, 1-2 ząbki czosnku, 2 cm imbiru
przyprawy: 1 łyżeczka nasion kolendry, 1/2 łyżeczki curry, 1/3 łyżeczki pieprzu, sól
Wszystkie jarzyny myjemy, obieramy i wrzucamy na wrzątek, dokładamy pokrojoną dynię (nie obieramy ze skórki), obrany imbir, 2 ząbki czosnku, solimy. Gotujemy pod przykryciem 20 minut, dorzucamy przyprawy: kolendrę, curry, pieprz. Gotujemy z przyprawami 1-2 minuty, po czym wszystko miksujemy. Wylewamy gorącą zupę na talerz, dodajemy jogurt lub śmietanę, posypujemy uprażonymi pestkami dyni i zieloną pietruszką lub kolendrą. Można też dodać usmażony bekon lub boczek, co dodatkowo podkreśli smak zupy.
Mam nadzieję, że zdążycie jeszcze posmakować tej zupy.
Kasia
Bardzo dziękuję za przepis! Do tego co jest dodam na pewno 1/2 łyżeczki gałki muszkatołowej i łyżkę smalcu z gęsi, a być może ugotuję z nią wcześniej namoczoną soczewicę, bo to wszystko, wydaje mi się, że pasuje do kompozycji. Łuski soczewicy zjem ze smakiem 🙂 Śmietanę/jogurt zastąpię właśnie smalcem gęsim. Pozdrawiam i proszę o więcej przepisów makrobiotycznych. 🙂
Małgorzata Kaczmarczyk
Dziękuję bardzo. Zupa ze smalcem gęsim na pewno będzie pyszna, gałkę też uwielbiam. 🙂 Na przepisy makrobiotyczne nie mam czasu ale polecam stronę jadlonomia, tam jest ich mnóstwo. 🙂
Kasia
Właśnie tam zajrzałam – to kopalnia różności! Dziękuję bardzo i pozdrawiam serdecznie 🙂
Katarzyna
Pani Małgosiu czy jest szansa zakupić u Pani jakiś specyfik na kurzajki zwykle?,wszystkiego już próbowałam nic nie działa obecnie smaruje jaskółczym zielem ale chyba ten sok jesienią nie jest tak wartościowy……proszę o pomoc walcze z tym bardzo długo ciągle wracają….zażywam witaminy cynk magnez tran kwas foliowy czosnek i nic się nie dzieje…..jestem załamana najbardziej boję się że zarazę dzieci….
Małgorzata Kaczmarczyk
Proszę spróbować środków homeopatycznych, znam dobre efekty.
jobi
Robię jeszcze inaczej.
Dynia (mam przecier z pieczonej dyni w słoikach – taka połówka litrowego)
duże jabłko
włoszczyzna
ziemniaki
ostra papryczka
wszystko rozgotowuję i miksuję. Ma być słodko-pikantnie.
Małgorzata Kaczmarczyk
I wygląda na pyszne. dziękuję za przepis. 🙂
Joanna
Nasza ulubiona:
Zupa dyniowo-pomidorowa
– dynia
– pomidory
– cebula
– czosnek
– natka pietruszki
– pestki dyni Dynię podzieliłam na mniejsze kawałki i po uprzednim posmarowaniu oliwą z oliwek, piekłam około 40 minut w 200-220 stopniach C. W tym czasie rozgotowałam (tak, dobrze czytacie) w małej ilości wody kilka małych pomidorów, mocno dojrzałych (na targu sprzedają je pod hasłem „na zupę” ;)). W dużym garnku na oliwie zeszkliłam drobno pokrojoną małą cebulkę i 2 dorodne ząbki czosnku, do tego przetarłam przez gęste sito rozgotowane pomidory. Upieczoną dynię oddzieliłam od skórki, podzieliłam na mniejsze kawałki i wrzuciłam do garnka. Całość zalałam wodą, <0,5 litra, ale tu zależy, na jakiej gęstości zupy nam zależy. Ja jestem zwolenniczką zup gęstych, więc wolę dać mniej wody. Najlepiej zacząć bezpiecznie od mniejszej ilości i w razie czego dolać więcej (na odwrót nam raczej nie wyjdzie, szkoda oliwy, która już się zdąży wymieszać z wodą). Dodać odrobinę posiekanej świeżej natki pietruszki (nie lubczyku!), posolić, popierzyć i wszystko razem zagotować (jeśli dynia wciąż nie jest bardzo miękka, gotować do skutku :)). Na koniec zmiksować zupę blenderem na aksamitny krem. Podawać z prażonymi pestkami dyni i/lub olejem z pestek dyni. Smacznego 🙂
A w ogóle to polecam wpisać w wyszukiwarkę hasło "festiwal dyni". Można jeść dynię cały rok i się nie znudzić
Małgorzata Kaczmarczyk
Bardzo dziękuję za przepis.
Joanna
JEśli chodzi o zupy dyniowe, to nam najbardziej smakują dyniowo-pomidorowe.
Małgorzata Kaczmarczyk
Jeszcze takiej nie próbowałam.