Śniegu nie ma. To dobry moment na poszukiwanie korzenia lepiężnika. Pomyślałam, że na pewno go znajdę, bo przecież ma tak wielkie liście, że musiały pozostać. Objeździłam więc miejsce koło dworu i moją górkę – ani śladu, zostały skoszone późnym latem, trudno więc było mi rozpoznać, podobnie jak trudno teraz znaleźć, gdzie śpi żywokost. Ostatnia szansa – torowisko. Dawniej jedyną komunikacją w tych rejonach był pociąg. W jego pobliżu jest spory łan chwastów, czyli ziół. 😉 I znalazłam!

Domek dróżnika

Przyschnięte do ziemi parasole liści. Z czym można porównać radość z powodu odnalezienia lepiężnika? Nie potrafię opisać uczucia, który towarzyszyło mnie i mojej łopacie, to pierwotna radość. Z wrażenia aż przysiadłam na wielkim pniu i zatopiłam się w podziwie dla uschniętych oznak bytowania korzeni lepiężnika. I muszę napisać, że pomimo moich próśb, by dały się wyciągnąć z brył ziemi i użyczyły mi swojego bogactwa – było ciężko.

Ale je mam – w swojej doniczce i posadzone na działce, w miejscu odpowiednim, bo przecież potrzebują dużo przestrzeni i wilgoci. Jeden nawet zakwitł – radość jeszcze większa.

A tak całkiem przy okazji znalazł się też korzeń żywokostu – tego pana to już wszędzie rozpoznam. Teraz malutkie żywokościki czekają na wiosnę. Chcesz mieć własny żywokost? Nic prostszego – potnij korzeń na 2-centymetrowe kawałki i wsadź do ziemi, podlej. To jest wyjątkowy chwast, rozmnaża się z każdego kawałeczka.

Lepiężnik Petasites hybridus używany wewnętrznie i zewnętrznie jest głęboko zakorzeniony w tradycji leczenia naturalnego. W średniowieczu był stosowany do leczenia dżumy i gorączki, w XVII w przy ranach, chorobach skóry i astmie.  W Austrii pito herbatę z liści dla zażegnania infekcji, gorączki, grypy, alergii, kaszlu, krztuśca, w liście zawijano masło – dla utrzymania świeżości. Zielarz angielski Nicholas Culpeper, żyjący w XVII w,  nazwał go „wielkim obrońcą serca i odnowienia duszy”. Nazwa Petasites oznacza w języku greckim filcowy kapelusz, który nosili pasterze.

Lepiężnik różowy Petasites hybridus został poddany wielu badaniom i stwierdzono jego niezwykłą aktywność w leczeniu alergii, astmy, kaszlu, problemów skórnych, owrzodzeń jelit, stanu skurczy żołądka, migren. To szerokie spektrum zastosowania lepiężnika, ale i ostrzeżenie – lepiężnik, zwłaszcza jego kłącza zawiera alkaloidy pirolizydynowe, w związku z czym nie należy go łączyć z roślinami, które również zawierają alkaloidy ( nie łącz z żywokostem) oraz stosować czasowe leczenie wewnętrzne, może też wchodzić w interakcje z dziurawcem. W krajach europejskich stosuje się standaryzowane wyciągi z lepiężnika, które nie zawierają alkaloidów. Tak wielkie zainteresowania tą rośliną bierze się m. in. stąd, że wyciągi z niego stosowane w przypadku alergii pomagają maksymalnie wyeliminować problem bez działań ubocznych, które występują w przypadku stosowania tradycyjnych leków na alergię, chociażby zmęczenia, ospałości. W Szwajcarii jest dostępny lek o nazwie Tesalin, polecany przy alergii, w przypadku bóli migrenowych został dopuszczony lek o nazwie Petadolex, który stanowi wyciąg z kłączy lepiężnika bez zawartości alkaloidów, polecany do stosowania również przez dzieci.

Zupełnie bezpiecznie możesz stosować lepiężnik zewnętrznie, a do użycia wewnętrznego – np dla pokonania kaszlu radziłabym używać wiosennych liści – zawierają dużo mniej alkaloidów. Przedstawię krem dla alergików, ale chciałam cię zachęcić też do zrobienia octu – przepięknie pachnie – przepraszam, niektórym pachnie nieładnie, musisz sam sobie wyrobić zdanie, na pewno jest to zapach charakterystyczny. Możesz go wykorzystać kulinarnie, do zaprawiania ryb, białego mięsa, sosów sałatkowych, ja go po prostu popijam z wodą.

Ocet lepiężnikowy

Zrobisz go od podstaw, czyli zalewając rozdrobnione liście lepiężnika posłodzoną wodą, dodaj „matki” octowej lub trochę octu jabłkowego. Zrób tak samo, jak ocet jabłkowy, artykuł klik. W zależności od tego, jakich jeszcze dodasz ziół, będzie mógł mieć zastosowanie kulinarne lub lecznicze.  W lecie zrobiłam mocno skoncentrowany ocet żywokostowo-lepiężnikowy – jest świetny do moczenia spuchniętych nóg. Jeśli dorzucisz do maceracji arnikę, będziesz mógł też pomoczyć swoje siniaki i stłuczenia, a jeśli wrotycz – uzyskasz świetny preparat na stopy zainfekowane grzybicą, również opuchnięcia. Możesz zamiast octu od podstaw zrobić macerację korzenia lepiężnika w gotowym occie jabłkowym lub innym. Korzenie drobno potnij, zalej gorącym octem, maceruj przez 2 tygodnie, codziennie wstrząśnij. Po 2 tygodniach przefiltruj i używaj do:

• kosmetycznie do płukania włosów po umyciu szamponem, zrób płukankę w stosunku 1:10, gdzie 1 oznacza ocet lepiężnikowy.
• kosmetycznie jako dodatek do toniku, wodę destylowaną połącz z octem lepiężnikowym – zmierz pH, powinno być 4-4,5. Tonik będzie świetny dla cery wrażliwej, atopowej. Jeśli z początku cię podrażni, podwyższ pH do 5 poprzez dodanie szczypty sody oczyszczonej lub mleczanu sodu.
• leczniczo – opchnięcia, stłuczenia – patrz wyżej

Serum lepiężnikowe – dla cery alergicznej

Najpierw zrób dwa preparaty – olej i gliceryt lepiężnikowy. Zastosuj  np oliwę z pestek winogron – dla skór tłustych, normalnych lub olej migdałowy, oliwę z oliwek dla cery suchej.

Macerat olejowy z lepiężnika

Pocięte kłącze, liście (na wiosnę) skrop alkoholem, odstaw na 20 minut. Zalej olejem podgrzanym do temperatury 70-80 st. C w stosunku 1:1 – części roślinne powinny swobodnie pływać. Odstaw do maceracji na ciepło w piekarniku w temperaturze 50 stopni C – maceruj wstrząsając co jakiś czas przez 3-4 godziny. W przypadku maceratów olejowych robionych na świeżym surowcu wolę macerować na ciepło, ponieważ maceraty takie mniej się psują.

Gliceryt lepiężnikowy

Rozdrobnione kłącze, liście skrop alkoholem, odstaw na godzinę, zalej gliceryną roślinną w stosunku 1:1, odstaw w miejsce ciepłe, ciemne na 3-4 tygodnie. Po tym czasie przefiltruj podwójnie, przelej do ciemnej butelki lub w jasnej butelce ustaw w miejscu ciemnym.

Etapy produkcji serum – dla skóry tłustej, normalnej, alergicznej

15 ml oleju konopnego/ z pachnotki/lnianego

łyżeczka oleju lepiężnikowego

łyżeczka glicerytu lepiężnikowego

20 ml naparu z kłączy lepiężnika lub rumianku lub wody destylowanej

Opcjonalnie: 10 kropli phenoxyetanol

Połącz wszystkie składniki, wstrząśnij. Możesz przechowywać serum w lodówce bez konserwacji przez tydzień lub zakonserwować 1% w stosunku do wagi serum phenoxyetanolem – w ZSK o nazwie FEOG, w zielonym Klubie Prevaction.

Jeśli masz cerę suchą, wrażliwą to zamiast oleju konopnego użyj oleju z krokosza, pestek brzoskwiń lub z ogórecznika. Ten ostatni ma cenne kwasy GLA, które również pomogą w pokonaniu alergii. Możesz też użyć 8% oleju lnianego i 7% oleju bogatego w kwasy omega  – np migdałowego, awokado.

Wykluwające się kwiaty lepiężnika

Pozostały gliceryt na pewno wykorzystam przy nadarzającym się kaszlu, muszę spróbować, czy rzeczywiście jest tak bardzo skuteczny. Zrobiłam też intrakt z lepiężnika w stosunku 1:3, potraktuję się najpierw kropelkowo podczas jakiegoś bólu, przez niektórych zielarzy jest polecany nawet przy bólach bardzo silnych. Zobaczymy. Mam nadzieję, że już szukasz lepiężnika w przyrodzie – pamiętaj – najpierw wypuszcza kwiaty, potem liście, przy roztarciu pięknie, delikatnie pachnie.

Mam nadzieję, że już dalekie będą takie obrazki w przyrodzie. czekam na wiosnę. 🙂 A na razie, z wielką miłością dla zimy i jej pięknych obrazów – zmrożony bukszpan. 🙂

Jeśli nie masz czasu, dostępu do ziół lub z innych powodów jest ci wygodniej zakupić gotowy produkt, to zapraszam do mojego sklepu internetowego, możesz w nim kupić niektóre opisywane przeze mnie produkty. Sklep tutaj.

Bibliografia:

http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16751170

www.mdidea.com

Ryciny lepiężnika pochodzą stąd 

i stąd